در جستجوی ناکجا آباد

بند بند وجودم تو را میخواهد و صدای مردانه ات را.آنقدر دلتنگم که میتوانم ساعت ها در مورد موسیقی مورد علاقه ات یا سریالی جدیدی که میبینی سوال کنم و تو حرف بزنی و غرق در امواجِ صدایت شوم. کاش میدانستی از آن روز که عاشقت شدم هیچ موسیقی آرامم نمیکند جز موسیقی صدای تو.این دخترک کم حرفِ آرام،راه برای رسیدن به قلب تو را نمیداند.تنها مینشیند گوشه ای و با چشمانی که گویی لبخند می زنند ، به تو نگاه میکند و گوشِ جان میسپارد به صدای عشق. و تو دلبرانه خاطره تعریف میکنی بی آنکه بدانی یکی از میانِ جمع ، تمام حواسش به صدایت است و بس...! این ها که میگویی خاطره نیست،موسیقی حیات من است.بنواز که زنده بمانم...