من و آرزوهایم

قطعا اگر روزی قرار باشد مغزم را باز کنند؛ به محض باز کردن قسمت کوچکی از آن، هزاران هزار رویا میپرد بیرون و میپاچد به در و دیوار.حالا میخواهند رویای نزدیک باشند یا رویای دور.

آنقدر حجم رویاهایم زیاد است که نمیتوانم ازشان فرار کنم.خودشان می آیند و گوشه ای از مغزم مینشینند و حکمرانی میکنند.من رعیتِ رویایم هستم. بعضی اوقات جوری غرق میشوم که دنیای واقعی ام را به کل فراموش میکنم.کسی نمیداند اما من دنیای دیگری در مغزم دارم. دنیایی که فقط و فقط مال من است.در دنیای خصوصیم حتی اتفاق های بد هم زیاد میفتند. مثلا شاید در آنجا 100 بار هم بیشتر مُرده باشم یا بهم خیانت شده باشد یا هر اتفاق دیگری.اما مهمترین بخش آن اینجاست که همه ی آن دنیا مال من است. کسی حق ندارد در دنیایم دخالت کند.حتی اطرافیانم هم در آنجا جورِ دیگری اند، خودشان ، رفتارشان ، خصوصیاتشان.

اما بدیِ ماجرا این است که در این دنیای واقعی نمیتوان همیشه در رویا فرو رفت.نمیشود با آدم های داخلِ ذهنت حرف زد و کافه رفت و کتاب خواند.اینجا دنیای آدم های واقعی ست.

این جمله را بارها شنیده ام که "دختر، دست از رویا بافتن بکش! با فکر و رویا به جایی نمیرسی! " اما حواسشان نیست که من با همین خیال و فکرم میتوانم این دنیایِ کثیفِ لعنتی را تحمل کنم. با فکر کردن به یک دنیای خوب تر...

این روز ها تمام تلاشم این است که کمی تا قسمتی به رویاهایم در این دنیا نزدیک شوم...سعی میکنم همانی بشوم که میخواهم...

برایم دعا کنید :)

+ نوشته شده در جمعه ۱۱ دی ۱۳۹۴ ساعت ۰۰:۵۷ توسط فاطمـه | بنویسید
الیوت هیمیش
۱۹ بهمن ۹۴ , ۱۸:۲۰
تو رویا می پرورانی پس هستی.
تو گوش نکن تو کار خودتو بکن ، 
اگر می خواهی همیشه در رویا فروبروی کتاب رویابین بیدار رو بخون و در عمل به کار ببند.
بی زحمت یک رمز هم برای این مطلب جدیدت لطف کن اگر اشکال ندارد.

پاسخ :

رویا...حس میکنم چیزیه که از من جدا ناپذیره...
ممنون از پیشنهادت :)
حتما
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی
در دنیای موازی بالرینم. آواز می‌خوانم و حتی با سفینه ام میان ستاره ها و کهکشان ها سفر می‌کنم. اما اینجا و در این دنیا، به تماشای قصه ها نشسته ام. قصه ی آدم ها، خیابان ها، سایه ها و سکوت ها.

"کُل واحد منا فی قلبه حکایة"
قالب عرفـان