یـک جور هایی همه دارند برمیگردند سر خانه و زندگیـشان...یه عده مانده اند در همین بیان و یه عده برگشتند به بلاگفـا.میدانم که دلم برایش تنگم میشود،حتی همین حالا هم دلم برایش تنگ شده است اما بلاخره یک جایی باید پا گذاشت بر این دلِ لعنتی ...
خودم را با قالب ساختن سرگرم کردم که درد از دست دادنِ آرشیوِ 19 ماهه ام از یادم برود ؛ حتی نمیدانم چقدر موفق بوده ام. هر چه هست،باید عادت کنم به اینجا ماندن ... باید بمانم و حداقل یک جایی از زندگیـم نشان دهم که میتوانم روی تصمیمم بمانم ...
نمیدانم ولی شاید یک روز دل بسته ی تو هم بشوم "بیان" جان ! کمی همراهم باش که غم از دست دادنِ وبِ بلاگفـایی ام را فراموش کنم...
