در جستجوی ناکجا آباد

چند وقت پیش حالم خوب نبود و در به در دنبال مشاور درست و حسابی می‌گشتم. از مربی یوگام کمک خواستم و بهش گفتم که اگه دکتر خوبی رو می‌شناسه بهم معرفی کنه. با همون لحن صبورانه و مهربونش گفت فاطمه جان، بهترین روانشناس برای هر کسی، خودشه. هیچکس تو رو بهتر از خودت نمی‌شناسه. چند تا کتاب معرفی کرد و در کنارش یه کاری رو بهم گفت که تا الان انجامش ندادم. اما از امشب قصد دارم انجام بدم.
خیلی ساده‌س. شب ها قبل از خواب، شروع می‌کنی به شکرگزاری کردن. شکرگزاری بابت تک تک چیز های خوبِ زندگیت. ساده ترین و کوچیک ترین و حتی بدیهی ترین چیز ها. شاید اولش کار مسخره و بی‌خودی به نظر بیاد اما مربی‌مون می‌گفت این کار باعث می‌شه چند وقت بعد به خودت بیای و ببینی چقدر دیدت به همه چی مثبت شده. کم کم تو روز دنبال چیزای مثبت می‌گردی که شب ها به خاطرشون از خدا تشکر کنی. امشب اولین شبیه که می‌خوام شکرگزاری کنم. از اونجایی که من خدای نصفه ول کردن کار ها هستم، می‌خوام از قانونِ ۲۱ روز استفاده کنم. می‌گن اگه کاری رو ۲۱ روز پشت سر هم انجام بدین ناخوداگاه براتون تبدیل به یه عادت می‌شه. چی بهتر از این که شکرگزاری کردن تبدیل به عادت شه؟
و این پُست رو اینجا می‌ذارم که این اولین شب رو با هم شکرگزاری کرده باشیم. شما اگه خواستین باهام همراه بشین.
خدایا، ازت ممنونم به خاطر پدر و مادرم، به خاطر بدن سالمم، قد بلندم، دست های پرتوانم، ابرو های کمونی ام، بینی کوچیکم، انگشت های کشیده ام، اندام خوبم، موهای ظریف و نرمم، قلب و چشم و گوش سالمم.
خدایا مچکرم بابت سقفی که بالای سرمه. بابت سرمایه ای که داریم، بابت اینکه هر روز بدون نگرانی مالی سر روی بالشت میذاریم. ممنونم به خاطر آدم های خوبی که کنارمن، دخترعموی بزرگم، دوست صمیمیم، دوست های دانشگاهم.
خدای قشنگم، مرسی بابت آرامشم. مرسی برای اینکه می‌تونم کتاب بخونم، فیلم ببینم، معاشرت کنم. مرسی برای امنیتی که دارم. مرسی برای تمام حال های خوبی که تجربه کردم و خواهم کرد. مرسی برای اتفاق های جدیدی که در پیش دارم. ممنونم به خاطر امید هایی که تو زندگیم دارم. ممنونم برای انرژی های مثبتی که از آدم های دور و نزدیک زندگیم دریافت می‌کنم. ممنونم برای وجود مغزی که باهاش فکر می‌کنم. ممنونم که ریه های سالمی برای نفس کشیدن دارم و ممنونم برای وجدانی که دارم، برای وجود احساساتم. ممنون از اینکه می‌تونم بنویسم، درس بخونم، دانشگاه برم. ممنون برای اینکه در بهترین دانشگاهِ رشته ام درس می‌خونم، پیش خانواده ام و تو شهر خودم. و ممنون از اینکه من رو با یوگا آشنا کردی :)
+این رو ساعت ۱ نیمه شب نوشتم ولی الان پُستش کردم.